Electro Hyper Sensitiviteit (EHS)

Inleiding

Straling veroorzaakt chemische en neurologische veranderingen in ons lichaam, daarover bestaat geen twijfel. Studies, empirische observaties en patiëntrapporten geven duidelijk aan dat er een interacties is tussen blootstelling aan elektromagnetische velden en gezondheidsproblemen. Ook bij mensen die de effecten niet direct voelen zijn ze wel meetbaar. Zoals de aanmaak van bepaalde enzymen in de huid, verandering van de hersenactiviteit (EEG) etc.

De mate waarin mensen gevoelig zijn voor stralingsbronnen varieert. Dat is mede gerelateerd aan de mate waarop ze reageren op chemische en neurologische veranderingen en de mate waarin ze voor een van die (chemische) veranderingen allergisch zijn. Mensen die sterk reageren worden Electro Hyper Sensitiviteit (EHS) genoemd.

Artsen worden de afgelopen decennia steeds meer geconfronteerd met gezondheidsproblemen waarbij geen oorzaak is vast te stellen. Reeds in 2002 hebben in Duitsland meer dan 1000 artsen (!) het Freiburger Appel ondertekend waarin ze hun verontrusting uiten over gevaren van 'mobiele communicatie'. Mede door het toenemend aantal patiënten dat klachten ervaart in buurt van stralingsbronnen zoals zendmasten.

Deze mensen ervaren lichte tot ernstige klachten in de buurt van stralingsbronnen. Zoals: chronische vermoeidheid, hoofd-, spier- en gewrichtspijnen, concentratieproblemen, duizeligheid, misselijkheid, hartkloppingen of slapeloosheid.

Voor de Nederlandse situatie is geen wetenschappelijke informatie beschikbaar over het aantal mensen dat gezondheidsklachten ervaart in de buurt van stralingsbronnen. Buitenlandse schattingen lopen uiteen van 1,5% in Zweden, 3,2% in Californië, 4% in het Verenigd Koninkrijk, 5% in Zwitserland tot 8 - 10% in Duitsland. Sommige wetenschappers voorspellen een sterke toename van EHS als de uitrol van 5G doorgaat.

Genetische aanleg en cumulatief effect.

Niemand wordt geboren met EHS maar er is een verschil in de mate van gevoeligheid voor EMF. Daarbij is (door Czyz J, Guan K e.a.) ook de rol van onze genen (DNA en RNA) aangetoond.

Ook is er een cumulatief effect. Zo schrijft Prof. Dr. Karl Hecht in 1999 : "Uit dierstudies blijkt dat EM velden een niet-specifieke biologische reactie uitlokken, die zich naarmate de tijd vordert cumuleren en uiteindelijk een "hypotonisch niveau" bereiken. Er zijn indicaties dat het 'complex aan symptomen' veroorzaakt door EM velden op den duur kan leiden tot een chronisch vermoeidheid syndroom *1).

EMS kan worden vergeleken met een allergie, denk aan hooikoorts. Op enig moment is een gering aantal pollenkorrels al voldoende om een sterke reactie uit te lokken. Zo ook kan bij mensen met EHS een allergie voor straling zijn ontstaan.
1*) Bron https://www.emfacts.com/2005/05/germanrussian-report-on-electrosensitivity/

Medisch gezien bestaat EHS in Nederland niet. "Het zit tussen de oren".

Ook al zijn er duizenden publicaties over effecten van straling op de gezondheid, volgens protocollen van de gezondheidsraad in Nederland bestaat EHS niet. Daarom negeren ook artsen het meestal. En mochten ze het serieus nemen dan weten ze niet waar ze naar op zoek moeten. Want er is geen erkende diagnose met criteria voor EHS en daaraan gerelateerde `biologische ijkpunten` die onderzocht kunnen worden.

Maar het is erger dan dat. Er is regelrecht sprake van ontkenning. De vraag is blijkbaar niet "wat is er echt aan de hand" maar "hoe stellen we mensen gerust". Zo raad de GZ in ons land huisartsen aan om "mensen ervan ik kennis te stellen dat verontrustheid te maken heeft met angst".

Omdat gevoeligheid voor straling medisch gezien niet bestaat, moet het "tussen de oren" zitten. Dat standpunt wordt letterlijk gebezigd door de spreekbuis van de overheid, het "Kennis Platform Elektromagnetische Velden". Dat kennisplatform heeft een communicatieforum (CF) waarbij elektrogevoeligen soms worden ‘gehoord'. Wat dat betekent wordt zeer duidelijk verwoord op een vergadering (20 maart 2020) waarop de voorzitter zegt: " dat hij de afgelopen jaren druk in de weer is geweest om de SOLK klinieken zo ver te krijgen dat zij heel specifiek voor elektrogevoeligen wat gaan doen. Want "Eén goede SOLK behandelaar kan helpen om bij die mensen het leven weer op de rit te krijgen" aldus de voorzitter.

SOLK staat voor "Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten" en die klinieken zijn vaak verbonden aan psychiatrische ziekenhuizen. Hoe bemoedigend is dat?
Terwijl de kast met bewijs dat mensen ziek kunnen worden van straling bijna omvalt, en 245 wetenschappers – die allemaal onderzoek doen op het gebied van gezondheid en straling - onlangs een brandbrief aan de WHO schreven, zet de voorzitter zich in om elektrogevoeligen richting psychiatrie te sturen! Dan vraag ik me serieus af wie er in dit geval gestoord is.

Een rechtzaak aanspannen? Als individu heb je bij klachten over straling - bijvoorbeeld een zendmast die naast je huis is geplaatst - meestal geen poot om op te staan. De gevechten die mensen daarover hebben geleverd zijn talrijk. Een enkele keer krijgen ze gelijk, meestal niet. De rechtbank kent geen richtlijnen hierover en is in Nederland niet bevoegd te oordelen over de medische gevolgen van straling. En gaat noodgedwongen uit van het advies van officiële instanties zoals de GGZ, het kennisplatform elektromagnetische velden e.a.

Is het Psychosomatisch?
Bij ziektes speelt altijd een psychische component mee, het placebo en necebo effect. Placebo betekent dat als je gelooft dat een remedie helpt er 30% genezing optreedt. En Necebo betekent het tegenovergestelde, als je gelooft dat iets je ziek maakt dan wordt je daardoor in 30% van de gevallen inderdaad zieker. Het Necebo effect wordt vaak aangevoerd door artsen, de GGZ e.a.
Dat is niet terecht. Het "necebo" kan in veel gevallen van individuele meldingen worden uitgesloten. Want het verhaal is vaak hetzelfde: "mensen hebben hun heil al op diverse plaatsen gezocht en geloven eigenlijk nergens meer in. Totdat ze maatregelen nemen om zich af te schermen voor de straling en de klachten alsnog verminderen of verdwijnen.

Is er voldoende bewijs?
Voor een overzicht van 300 studies over Electro Hypersensitiviteit klik hier

Wetenschappelijk onderzoek

1. Onderzoek door Belpomme (2015) met 727 EHS patiënten
2 Cofam 1 (Nederland) en Cofam II (Zwitserland)
3. Olle Johansson 1993- 1997
4. Een boer in Zwitserland ..


1. Onderzoek door D. Belpomme (2015) bij 521 EHS patiënten

Omdat ontstekingsreacties als gevolg van elektromagnetische velden (EMF) en/of chemische effecten op weefsels de sleutel lijkt te zijn, en de afgifte van histamine mogelijk een belangrijke mediator van ontsteking is, heeft Belpomme de histamine in het bloed van 727 EHS-patiënten gemeten. Bijna 40% had een toename van histaminemie. De doorlaatbaarheid van de bloed-hersenbarrière werd met 28% verhoogd. En ze vonden een verhoogde hoeveelheid enzymen (Hsp27 en Hsp70) bij 33% van de patiënten.

2. Cofam 1 (Nederland) en Cofam II (Zwitserland)

Het onderzoek naar gevoeligheid voor straling begon in NL met het Cofam-I onderzoek (2003) Dat werd uitgevoerd aan het TNO door Prof. Zwamborn. De vraag was of EM straling invloed heeft op ons welbevinden. Onderzoekers vonden een "statistisch significante" vermindering van "welbevinden" (afgemeten aan de werking van de geheugen functie e.a ). Dit effect trad op na blootstelling aan UTMS signalen ver beneden de gangbare norm. Het onderzoek werd onderwerp van veel discussie. Daarom is het overgedaan in Zwitserland.

Cofam II (Zwitserland)

Het Cofam II is een herhaling van Cofam-I uitgevoerd in Zwitserland. Het onderzoek werd voor 40% betaald door Telecom bedrijven. Er werden alleen effecten op de korte termijn gemeten. Bovendien werd 10% van de proefpersonen uitgesloten omdat ze niet aan de 'norm' voldeden. Later bleek dat een aantal van hen wegens ernstige klachten het onderzoek hadden beëindigd. Desondanks werden er significante effecten gevonden wat betreft "negatief welbevinden".
Maar het onderzoek werd door de Nederlandse gezondheidsraad afgewezen met als kritiek : "de gevonden effecten kunnen niet 1-op-1 met NL worden vergeleken omdat de 'organisatie en structuur' van het netwerk ander is". Die reactie is bedroevend als je weet dat een GSM mast in Zwitserland met max. 10 Watt mag uitzenden en in NL met 100 Watt. Dus de verwachting is dat je in NL 10 keer zoveel klachten krijgt. Desondanks zegt de NGR "ze hebben daar en ander netwerk" dus kunnen we het niet vergelijken. Dit soort argumenten wordt vaak gehanteerd om onwelgevallig onderzoek onder tafel te vegen

3. Olle Johansson

Hij was een van de eerste onderzoekers die de symptomen van overgevoeligheid voor straling nam. Hij gepubliceerde honderden artikelen op het gebied van experimentele Dermatologie en toegepast neurowetenschappelijk onderzoek.

Publicaties :
* "Electrohypersensitivity: state-of-the-art of a functional impairment"
Johansson O. Electromagn Biol Med 2006;25(4):245- 58.
* "Skin changes in 'screen dermatitis' versus classical UV and ionizing irradiation-related damage--similarities and differences"
Two neuroscientists' speculative review. Gangi S, Johansson O. Exp Dermatol 1997; 6: 283- 291.
* "Skin changes in patients claiming to suffer from 'screen dermatitis': a two-case open-field provocation study.
Johansson O, Hilliges M, Bjornhagen V, Hall K. Exp Dermatol 1994; 3: 234- 238.

4. Een boer in Zwitserland ..

Van alle verhalen is dit - gezien alle wetenschappelijk onderzoek - wel zeer geloofwaardig. Temeer omdat het gaat over de gezondheid van koeien. Die mag ik aannemen niet psychosomatisch reageren op een antenne die in de buurt werd geplaatst.
Het verhaal :
Er was ooit : een boer .. die heel trots was omdat hij al diverse keren een prijs had gewonnen voor de "meest mooie en gezonde koeien". Totdat zijn koeien ziek werden. 25% stierf binnen een jaar. De boer was ontzet en schakelde allerlei wetenschappers in. Die onderzochten het voedsel en de bodem op giftige stoffen. Niks te vinden. Behalve : een TV mast die een jaar eerder op 200 meter afstand van de boerderij was geplaatst? Om het zeker te weten besloot de boer om de helft van zijn zieke koeien op een ander weiland te plaatsen, een paar kilometer verwijderd. En ja hoor. Binnen een maand waren ze weer gezond.
In dit hele verhaal hebben allerlei wetenschappelijke onderzoeken een rol gespeeld.
Link : http://www.initiative.cc/Artikel/1999_03_17%20Mobilfunkinfo.htm

Lees meer
Voor een overzicht van 300 studies over Electro Hypersensitiviteit (dec 2017) klik hier